Onze eerste avonturen in de bus in Zuid-Amerika (Deel 1)

Zoals we inmiddels al talloze keren hebben verteld op onze website kijken we nog altijd met heel veel plezier terug op onze reis van 4 maanden door Zuid-Amerika uit 2018. We hebben hier de mooiste dingen gezien wat natuurlijk enkele zeer bijzondere verhalen heeft opgeleverd. We hebben de laatste tijd hier al eens op teruggekeken en bijvoorbeeld besproken hoe we onze backpacks weg zagen rijden bij de grensovergang van Argentinië naar Brazilië, maar ook de geweldige avond die we beleefd hebben bij een wedstrijd van River Plate. Een plek die misschien wel de leukste verhalen opgeleverd heeft is de bus. Onderweg naar een volgende bestemming hebben we echt de meest bijzondere dingen meegemaakt. In deze blog nemen we je daarom mee naar een aantal van de avonturen die we mee hebben gemaakt in de bus in Zuid-Amerika.

De nachtbus bleek niets voor ons…

Laten we maar gelijk beginnen met het feit dat we in Zuid-Amerika kennis hebben gemaakt met het fenomeen nachtbus. Laat ik er ook maar gelijk bij zeggen dat we hier geen grote fan van zijn geworden. In eerste instantie klonk het ons vrij aantrekkelijk. Zeker bij een lange rit van bijvoorbeeld 11 uur leek het ons zonde om de hele dag in een bus te zitten. Door dit ’s nachts te doen dachten we “gewoon” te kunnen slapen in de bus. Dit zou dus niet alleen een nuttig gebruik van deze uren zijn, maar het zou het ook nog een overnachting in een hotel of hostel besparen. Het leek ons dus ook financieel aantrekkelijk. Hier kwamen we echter al vrij snel op terug. Onze eerste nachtbus was in Peru waar we vanaf Nazca naar Arequipa hebben gereisd in een nachtbus.

Ondanks dat het een erg degelijke bus van PeruHop was kwamen we volledig gebroken aan. Slapen in een bus klinkt leuk, maar is niet echt aan ons besteed. Je stapt toch de bus in met de wetenschap dat je móet gaan slapen. Dan zal je net zien dat dit niet lukt. Een goede houding vinden om te slapen is al het eerste probleem wat we hadden, ondanks dat de stoel zo goed als plat gelegd kon worden. Op mijn rug kon ik niet slapen, en op mijn zij liggen viel niet mee. Er zat dus niks anders op dan te blijven draaien tot ik een goede houding had gevonden.

Met een oogmasker op, oordopjes in en een dekentje over me heen getrokken probeerde ik me af te sluiten van de anderen in de bus die net als wij ook probeerden te slapen. Toch maakte iedere passant die naar de wc moest mij wakker. Nieuwsgierig als ik ben nam ik dan toch even een kijkje onder mijn oogmasker om te kijken wie er nu weer naar de wc moest. Tel daar een aantal flinke kuilen in de bus bij op en een goede nachtrust kan je dus wel vergeten.

Behoorlijk vermoeid liepen we die dag dan ook door Arequipa. Eigenlijk besloten we op dat moment al wel dat de nachtbus eigenlijk niks voor ons was, en we deze enkel nog zouden nemen wanneer er echt geen andere optie zou zijn!

Jullie zijn in een andere bus gezet!

Vanaf La Paz in Bolivia waren we volledig op onszelf aangewezen wat betreft het regelen van vervoer. Tot dat moment maakten we gebruik van het eerder genoemde PeruHop. Vanaf La Paz regelden we echter helemaal zelf ons vervoer. We hadden inmiddels behoorlijk wat horrorverhalen gehoord over de bussen in Bolivia dus hadden erg lage verwachtingen. De bussen zouden niet bepaald van goede kwaliteit zijn en daarnaast zou het erg koud zijn in de bus. Dit laatste was iets wat we al op veel plekken hadden gehoord en gelezen. Schijnbaar is het in veel bussen de gewoonte om de airconditioning eens goed aan te zetten. Hierdoor zit de helft van de passagiers schijnbaar bibberend van de kou in zijn stoel.

We waren dus gewaarschuwd en besloten ons goed voor te bereiden. Een dag voor vertrek gingen we naar het busstation van La Paz dat om de hoek van ons  Adventure Brew B&B Hostel zat. De bestemming zou de stad Sucre worden op 11 uur rijden van La Paz. Voor deze route reden er op dat moment alleen nachtbussen. Er zat dus niks anders op om maar weer eens een nachtje in de bus door te brengen. Op internet hadden we goed gezocht naar een betrouwbare busmaatschappij en meerdere malen kwam Copacabana naar voren. Eenmaal op het station bleken er twee maatschappijen te zijn met bijna dezelfde naam: Copacabana 1 MEM en Trans Copacabana SA. Dat maakte het al niet makkelijker.

Na wat twijfel wisten we toch een keuze te maken, alleen kan ik nog altijd niet zeggen of we nu voor Copacabana 1 MEM of Trans Copacabana SA hebben gekozen. Wel konden we een paar luxere stoelen reserveren met extra beenruimte. De prijzen zijn erg laag in Bolivia dus we waren best bereid om hier een beetje meer voor te betalen. Dit deden we dus en de volgende avond zou de bus om 19:00 uur vertrekken. Met een goed gevoel keerden we terug naar ons hostel en konden we onze backpacks weer in gaan pakken.

De volgende dag konden we nog in La Paz besteden. Zoals altijd zorgden we dat we ruim op tijd bij het busstation aanwezig waren. Daar stond echter een verrassing op ons te wachten. We liepen direct naar het loket om onze backpacks af te geven. Tot onze verbazing kregen we te horen dat de rit van 19:00 uur geannuleerd was. Wel werd ons direct verteld dat we daarom in de rit van 20:00 uur werden geplaatst. Schijnbaar was er niet voldoende animo voor twee bussen. In Bolivia stoppen ze dan gewoon iedereen doodleuk in 1 bus en moet je dus een uur wachten. De ruimere stoelen bleken ook opeens verdwenen te zijn, want echt iedereen in de bus had evenveel beenruimte.

We hadden geen keus en moesten daarom maar een uurtje extra wachten om met de volgende bus mee te gaan. We hadden ook een meevaller, want koud was het in de bus gelukkig niet. Ondanks de horrorverhalen was er een aangenaam temperatuurtje in de bus. De rit duurde maar liefst 13 uur, en de volgende ochtend kwamen we dan ook om 9:00 uur aan in Sucre. Net als in Peru hadden we deze nacht bijna geen oog dicht gedaan. Ook bij de tweede poging bleek een nachtbus voor ons dus geen goede optie. Zo hadden we onze eerste ervaring achter de rug met een zelfgeboekte bus in Zuid-Amerika. We waren in ieder geval een stuk wijzer geworden voor de volgende bus die we zouden nemen!

We hebben eigenlijk veel te veel verhalen over de avonturen die we hebben meegemaakt in Zuid-Amerika. Die avonturen lopen uiteen van een overstromend toilet met een buschauffeur die verkeerd reed tot een lekkere airconditioning en een geweldig aanbod van films in de bus.

Daarover dus meer in deel Onze avonturen in de bus in Zuid-Amerika (Deel 2)!